1. Aka, arzonroq qiling!
Keling tan olaylik — biz har yerda va har doim savdolashamiz, hatto o’zimizga bilinmasa ham. Va gap bir yerda arzon, boshqa yerda qimmatligida emas (hozir bizda hamma yerda qimmat), bu shunchaki bir odat, bahslashish ishtiyoqi. Bundan tashqari bu qiziqroq hamdir, to’g’rimi axir?
2. Yo’q, men choy puli bermayman.
“Quturgan itlar” filmidagi janob Pushti ham o'zbekistonlik bo’lgandir balki. Yo’qsa nega choy puli berishni bunchalar istamasdi? O’zbekistonda buyurtma uchun ish haqqi foizi qiymatga qo’shilgan bo’ladi — demak, boshqa davlatlarda ham shunday (spoyler: unday emas).
3. Iloji boricha ko’proq ovqat bo’lsin!
Spagetti, kesadilya, tom yam — bularning bari, albatta, ajoyib. Ammo tan oling, o’zbek taomlariga hech biri tenglasholmaydi. Shundan ham qanchalik uzoq davlatlarga otlanmang, o’ziz bilan qazi, qurt yoki quruq mevalardan olishingiz — shart.
4. Karta emas, faqat naqd pul
Plastik karta? Nima? Unga pul tushirish kerak, keyin yechaman deb bankomat topish kerak — buncha dahmaza kimga zarur! Mana naqd bo’lsa boshqa gap — ular oddiy va tushunarli. Ularni hamyonga tahlasa bo’ladi. Yoki cho’ntakka. Va, iloji boricha, hech kimga bermasa.
5. Keling, do’stlashaylik!
O’zbekistonda shunchaki salomlashilmaydi, undan salomatligi, ishlari, oilasi, qarindosh-urug’lari haqidayam so’raladi (Faridaning ishlari ham senga qiziq). Lekin bunday ochiq muloqot — hamma davlatlar uchun ham odat emas. Bizningcha, ularga ozgina do’stonalik va oqibat ortiqchalik qilmaydi!
6. Bu uchuvchiga olqishlar
Albatta, buni faqat o’zbeklar qilmaydi, ammo olqishlayotganlar ichida biznikilardan albatta kimdir bo’ladi. Axir nega olqishlamasligimiz kerak? Vaqtida uchdik, ovqatlari shirin, bir-ikki soat mizg’ibam oldik, yumshoq qo’ndik. Odamlar harakat qilishdi va olqishlarga arzishadi.
7. Mingta s’oz o’rniga
Ho’p!